У чым слабыя і моцныя бакі жанчыны-кіраўніка? Спыталіся ў педагогаў

Сёння ўжо нікога не здзівіш тым, што сучасныя жанчыны ўсё часцей прыходзяць на кіруючыя пасады. Іх абавязкі і магчымасці даўно не абмяжоўваюцца толькі дамашнімі клопатамі. Яны ўпэўненыя, мэтанакіраваныя, паспяховыя. Як жа спалучаць у сабе мілую, пяшчотную, клапатлівую жанчыну і якасці, якія характэрны кіраўніку? У чым слабыя і моцныя бакі жанчыны­-кіраўніка? Што робіць жанчыну жанчынай? Карэспандэнт “Настаўніцкай газеты” спыталася ў педагогаў-кіраўнікоў.

Жаночая сіла ў мудрасці

Ірына Сяргейчык, начальнік аддзела па адукацыі Асіповіцкага райвыканкама:

— Мой шлях у прафесію пачаўся са шчырага жадання дзяліцца ведамі. З цягам часу я зразумела, што хачу не толькі выкладаць, але і кіра­ваць працэсамі, натхняць калег, укараняць новыя падыходы, рабіць адукацыю больш якаснай і камфортнай.

Жанчыны-кіраўнікі схільны да дысцыпліны, умення плана­ваць, праліч­ваць стратэгію на некалькі крокаў наперад. Мы больш уважлівыя да дэталей, але часам можам вельмі перажы­ваць за калектыў. Слабым бокам можа быць залішняя эмацыянальнасць, але я імкнуся захоў­ваць баланс. У сваёй рабоце прытрымліваюся прынцыпаў адкрытасці, справядлівасці і павагі. Лічу, што трэба ставіцца да людзей так, як ты хацеў бы, каб ставіліся да цябе. Галоўнае — давер у калектыве, у якім кожны адчувае сябе часткай каманды. Кіраваць людзьмі незалежна ад полу — гэта перш за ўсё работа з асобамі, характарамі, таму важна знахо­дзіць індывідуальны падыход.

Безумоўна, прафесія ўплывае на характар. Яна вучыць цярпенню, мнагазадачнасці, уменню хутка рэагаваць на складаную сітуацыю. Работа ў адукацыі робіць нас больш чулымі, уважлівымі. Але ў той жа час больш патрабавальнымі да сябе і навакольных. Лічу, што жаночая сіла — у мудрасці, ва ўменні спалучаць мяккасць і рашучасць, клопат і мэтанакіраванасць.

Для мяне 8 Сакавіка — гэта свята вясны, прыгажосці, натхнення. У нашай установе ў гэты дзень ствараецца асаблівая атмасфера, арганізоўваем віншаванні, невялікія сюрпрызы. Самы запамінальны падарунак, які мне дарылі ў гэты дзень, — кніга з рукапіснымі пажаданнямі ад маіх вучняў. У гэтых радках была такая шчырасць і цеплыня, што я зразумела: галоўны сэнс работы ў адукацыі — уплываць на жыццё людзей.

Адукацыя — гэта не проста работа, а стыль жыцця. Нават у выхадныя ці на адпачынку я думаю пра новыя планы, праек­ты. Але адпачынак вельмі важны для захавання ўнутранага балансу. Люблю праводзіць час на прыродзе, чытаць кнігі, займацца спортам. Важна пераключацца, знаходзіць час на сябе, каб потым з новымі сіламі вяртацца на работу.

Дарагія калегі! Гэты святочны дзень — яшчэ адна нагода сказаць вам дзякуй за вашу працу, за цеплыню, якую вы дорыце навучэнцам. Няхай кожны дзень прыно­сіць ра­дасць і задавальненне, няхай вашы намаганні будуць ацэнены. Будзь­це натхнёнымі, любімымі, шчаслівымі і паспяховымі!

Заўсёды з песняй

Ала Валінская, намеснік дырэктара па вучэбнай рабоце сярэдняй школы № 1 імя У.У.Гука Івацэвіч:

— З самага дзяцінства вобраз педагога быў для мяне прыкладам чалавека з вялікай літары: адукаванага, мэтанакіраванага, творчага, які любіць дзяцей, прафесіянала сваёй справы і проста добрага чалавека. Вось і вырашыла ўсё гэта рэалізаваць у сабе: злучыць любоў да справы і да вучняў. А праз стараннасць, добрасумлен­насць і адказнае стаўленне да работы, а таксама праз наяўнасць камунікатыўных і арганізатарскіх здольнасцей прыйшла да сваёй пасады.

На мой погляд, моцныя бакі жанчыны-кіраўніка — гэта камунікатыўныя здольнасці (адкрытасць у зносінах), арганізава­насць, цярпенне, уменне бачыць патэнцыял іншых людзей, знаходзіць кампраміс. А вось слабыя — залішняя эмацыянальнасць і спачуванне, а таксама недахоп часу для сваіх родных і блізкіх.

Пастаянна рухацца наперад, ніколі не баяцца вучыцца новаму, быць прыкладам ва ўсім — прынцыпы маёй работы з калектывам. А таксама ўменне працаваць у каман­дзе і супрацоўнічаць з калегамі.

Як да майго кіраўніцтва ставяцца навакольныя мужчыны? У першую чаргу з павагай і разуменнем, у другую — з даверам і падтрымкай, а ў трэцюю — як да жанчыны.

8 Сакавіка для мяне — гэта выхадны дзень, які я імкнуся праводзіць разам са сваімі роднымі і блізкімі. Прыем­на атрымліваць шчырыя ўсмешкі, віншаванні і кветкі ад вучняў, іх бацькоў, родных. Самы дзівосны прэзент у гэты дзень — падарунак ад маіх 11-класнікаў-філолагаў: прыгожа перавязаны стужачкай блок паперы.

У нашай школе склаліся традыцыі святкавання 8 Сакавіка. З самай раніцы ў фае ўстановы пад музычнае суправаджэнне члены вучнёўскай рады (хлопчыкі) сустракаюць жаночую палову нашага калектыву з усмешкамі, паштоўкамі і кветкамі. Пасля вучэбных заняткаў у актавай зале прахо­дзіць святочны канцэрт, падрыхтаваны навучэнцамі школы і мужчынскай паловай нашага калектыву. Пасля віншаванняў на сцэне ў настаўніцкай для педагогаў і ветэранаў прафсаюзным камітэтам арганізуецца чаяванне.

Пераканана, што жанчыну жанчынай робіць найперш элегантная паходка, упэўнены погляд і шчаслівая ўсмешка. На жаль, работа (а яна не проста работа, а лад жыцця) займае ў мяне вельмі шмат часу, але, нягледзячы ні на што, стараюся знайсці вольны час, каб адпачыць з сям’ёй і адвесці душу на рэпетыцыях у гарадскім Доме культуры ў складзе народнага жаночага вакальнага калектыву “Сяброўкі”. Бо не­здарма ж кажуць, што “нам песня строить и жить помогает”.

Настаўніка пазнаеш здалёк: па поглядзе, жэстах, тэмбры голасу. Як гаворыць мой муж, “у цябе на твары напісана, што ты настаўнік”.

Сваім калегам хачу пажадаць здароўя, прыгажосці, жаноцкасці, упэўненасці ў сабе, міру ў краіне, ка­хаць і быць каханымі.

Падзяліся ўсмешкай

Вольга Саванец, дырэктар гімназіі № 1 Ашмян:

— Ужо дзясяты год я ўзначальваю гімназію. Да гэтага працавала 18 гадоў у якасці настаўніцы пачатковых класаў. Педагогіку выбрала дзякуючы дырэктару школы ў Наваельні Аляксандру Станіслававічу Бараноўскаму. Менавіта ён убачыў ува мне педагога і прапанаваў дзесяцікласніцы правесці шэраг урокаў. І мне гэта спадабалася.

Моцны і адначасова слабы бок жанчыны-кіраўніка — чалавеч­насць. Да кожнага я імкнуся знайсці падыход, час, каб удзя­ліць увагу і прыняць яго праблему, падба­дзёрыць, падтрымаць, але разумею, што часам неабходна мець волю, каб не праявіць слабасць у характары. Моцным жа бокам жанчыны-кіраўніка з’яўляецца працаздольнасць, працаваць яна можа 24/7.

У рабоце са сваім калектывам прытрымліваюся дэмакратычнага стылю кіравання, заснаванага на даверы. Мне важна быць у курсе ўсіх падзей, якія адбываюцца ў гімназіі. Мне камфортна працаваць як з жанчынамі, так і з мужчынамі, якіх у калектыве каля 35%. Лічу, што з мужчынамі прасцей дамовіцца, ім можна акрэс­ліць задачу, і яны яе выконваюць не разважаючы. Жанчыны пачынаюць думаць, а навошта гэта трэба, як гэта зрабіць і г.д.

Навакольныя мужчыны ставяцца да майго кіраўніцтва паважліва. Я з’яўляюся дэпутатам раённага Савета, і калі да мяне звяртаюцца людзі, адкладваю ўсе справы і імкнуся дапамагчы ім. Што тычыцца мужчын у калектыве, то яны ведаюць, што ў аснову я стаўлю выкананую задачу, буду імкнуцца зра­біць яе дастойна, на высокім узроўні, калі трэба, то папрашу парады, прыслухаюся да меркавання.

8 Сакавіка для мяне, як, мабыць, для любой жанчыны, гэта свята ўвагі. Усе ва ўстанове ведаюць, што я вельмі люблю цукеркі “Сталічныя”, і ў мяне на стале абавязкова аказваецца вазачка з імі. Я нават не ведаю, ад каго яна, але заўсёды гэта вельмі прыемна. Прыемна атрымлі­ваць у гэты дзень кветкі — цюльпаны розных колераў радуюць вока і душу, прыўно­сяць вясновы настрой, надзею на абуджэнне прыроды. Я іх даглядаю, бо хочацца захаваць гэтыя знакі ўвагі надоўга.

Самы дзівосны падарунак, які атрымлівала на жаночае свята, — лялька-дырэктар, якая вельмі нагадвае мяне.

Што тычыцца традыцый святкавання 8 Сакавіка, то ў нас заўсёды праводзіцца ранішняя сустрэча, якую рыхтуюць дзеці, прафсаюзны камітэт. Мы він­шуем усіх жанчын у нашым калектыве. Кожны год гэтая сустрэча асаблівая. Калі-нікалі гэта палёт на касмічным караблі, кругасветнае плаванне, праходжанне квеста, фотазоны. Гэта знакі ўвагі ў выглядзе паштоўкі з пажаданнямі, шчаслівыя прадказанні, плітка шакаладу з фотаздымкам і словамі пра тое, як цябе любяць і цэняць. Я з нецярпеннем чакаю пятніцы… Нязменна гэта канцэртная праграма, на якую запрашаюцца ветэраны педпрацы, бацькі.

Жанчыну жанчынай робіць вытанчанасць, элегантнасць, ін­тэлігентнасць, уменне падтры­маць размову. Жанчына прызвана любіць і клапаціцца, а яе ўнутраная прыгажосць перадаецца праз усмешку. “Улыбайтесь, господа, улыбайтесь”— каронная фраза барона Мюнхгаўзена і мой дэвіз па жыцці. Кожную раніцу я сустракаю сваіх падначаленых і дзяцей усмешкай і добрым словам.

Я люблю жыццё ва ўсіх яго праяўленнях. У мяне цудоўная сям’я — муж і дзеці, я чэрпаю сілы ў ёй. Люблю бываць у новых мясцінах, падарожнічаць.

Напярэдадні свята хочацца пажадаць, каб кожная жанчына атрымала знак павагі. Няхай яна будзе ахутана вясенняй прыгажосцю, няхай атрымае той падарунак, які зробіць яе больш шчаслівай!

Источник: https://nastgaz.by